Wisseling, deel 1

De laatste dag van september

Avond

Mijn vingers friemelen aan het gehaakte tafelkleed. Ik steek mijn vingers door de gaatjes, net als vroeger. Ze passen niet meer. Dichtbij klinkt het koeren van een duif, een afscheidsgroet voor de avond valt. Door het raam schijnt de ondergaande zon. De laatste stralen vallen op het schilderij aan de muur en ik zie dwarrelende stof in de baan van licht. De percolator pruttelt en de geur van koffie vult de keuken. Ik slik en schraap mijn keel.

"Ik kan niet blijven, mama."

Een beker klettert op de keukenvloer en de scherven vliegen rond. Mijn lievelingsbeker. Ik weet dat mijn moeder deze mok speciaal voor mij uit het keukenkastje pakte. Ik zal er nooit meer uit drinken.

Na de klap valt de stilte, even.

"Hoe lang nog?" zegt ze zacht, en dan voel ik haar warme armen om me heen.

Een traan glijdt over mijn wang.

Piepend geluid van stoelpoten over de vloer. Mama trekt haar stoel naast mij aan de tafel.

"Sophie! Meisje, vertel."

Mijn handen maken zich los van het kleed en ik laat ze liggen, handpalmen naar boven.  

Waar moet ik beginnen?

Wat doet er werkelijk toe?

Het is, alsof ik daar nu pas over nadenk. Ik draai me naar mijn moeder toe, en ik begin met mijn verhaal. Mijn werkelijkheid.

Ze luistert, kijkt me aan en knikt af en toe.  

Diep haal ik adem.

Lucht.

Op de radio klinkt een lied, de mooie stem van Randy Crawford:

"One day I'll fly away."

Lees deel 2 van Wisseling vanaf 14 november 2025, 16:30