Winter Een dag in december In de vroege ochtend maak ik mijn gordel vast terwijl de steward uitlegt wat ik moet doen mocht het vliegtuig neerstorten en ergens de zee raken. Het toestel stijgt op. Ik slik. Boven mij zie ik in de schemering de laaghangende bewolking, een donkergrijze lucht. Het is prettig om weer ruimte te zien na al die weken verstopt in een kamer van drie bij vier met afgeschermde ramen. Ik haal een hand door mijn korte kapsel en veeg daarna over mijn jeans.

Namiddag De ramen zijn ogen die mij zien misschien. Maar misschien ook niet. Ik trek mijn hoed nog verder over mijn hoofd. De straat waar ik doorheen loop, is vertrouwd, maar voelt onveilig. Ik ben te dichtbij huis. De zon staat laag aan de horizon en zet de huizen in een warme gloed. Een schril contrast met de kou die ik diep van binnen voel, de rilling die me sinds vanochtend in een ijskoude greep heeft. Op de stoep speelt een meisje. Met stoepkrijt tekent ze cijfers op de

In de verte hoor ik sirenes. Mijn hart bonkt in mijn keel. Schichtig kijk ik achterom. Ik leun tegen de oude boom die hier roerloos staat. Een eekhoorn schiet weg achter de struiken en klimt snel omhoog in de volgende eik. Een muskusachtige zweetlucht hangt om me heen, ik ruik het zelf. De geur van angst. Ik moet kalmeren. Mijn ademhaling onder controle krijgen. Bij mijn uitademing leun ik naar voren, en ben tegelijk bang met mijn rug de stam los te laten. Alsof de boom mijn

Herfst Zo kwam die laatste dag van september. Ochtend “Dit is riskant. Hiermee gaan we erg ver.” “Hebben we een keus?” wierp ik tegen, eerder op deze dag. “Dit kan serieuze gevolgen voor je hebben als iemand je herkent, Sophie!” “Niets doen heeft ook ernstige consequenties. Dat weten we allebei. Dat wisten we al toen we er aan begonnen.” We waren het niet eens. Ik verwachtte een succesvolle operatie. “Jij bent te bezorgd om mij, Rutger.” Mijn verwijt bleef in de lucht hangen.

Zomer   Wat kan ik vertellen over die zinderende zomermaanden? Zwart op wit zetten wat we ondernamen is al gewaagd. Zelfs al schrijf ik het alleen voor mezelf. Momenten flitsen door me heen, zoals die eerste middag, aan een tafeltje in een afgeschermde hoek van de bibliotheek. Het kaartje met daarop de gegevens van onze afspraak ligt voor me, als een toegangsbewijs voor dit gesprek. Ik hoor in mijn hoofd opnieuw onze zachte stemmen, vooral die van mij, vertellend over alles w

Avond Mijn jurk laat ik naar beneden glijden en ik stap eruit voor de stof de grond raakt. Het hangertje ligt al klaar en ik drapeer de jurk erover. Taupe. De kleur is me op het lijf geschreven. Ik hang hem aan het haakje naast de kaptafel. Opgevouwen onder mijn kussen ligt een schoon nachthemd. Lila. Ik trek hem over mijn hoofd en ga op het lage bankje voor de spiegel zitten. In gedachten kijk ik naar mijn spiegelbeeld, mijn hoofd wat schuin. Verbeeld ik het me of zie ik ech

Hoe had ik kunnen vermoeden dat ik beter de kortste weg had kunnen nemen? De route die ik gewoonlijk liep? Maar het licht en de warmte hadden me verrast toen ik het kantoor uit liep aan het einde van mijn werkdag. De zonnestralen voelden voor het eerst warm aan op mijn gezicht op de vroege lentedag in februari. Ik keek omhoog en haalde diep adem. Het was pas vier uur in de middag en diep snoof ik de voorjaarslucht op, licht pittig en fris. Ik meende zelfs al een groene waas o

De laatste dag van september   Avond   Mijn vingers friemelen aan het gehaakte tafelkleed. Ik steek mijn vingers door de gaatjes, net als vroeger. Ze passen niet meer. Dichtbij klinkt het koeren van een duif, een afscheidsgroet voor de avond valt. Door het raam schijnt de ondergaande zon. De laatste stralen vallen op het schilderij aan de muur en ik zie dwarrelende stof in de baan van licht. De percolator pruttelt en de geur van koffie vult de keuken. Ik slik en schraap mijn

Dit wordt mijn expositie bij Kunstig Oost in Assen: de schilderijen en beelden die de basis vormen van mijn sprookjesachtige verhaal...

Nieuw boek 'De val en de vleugels' biedt troost aan wie worstelt met het leven Kun je licht vinden in de diepte? In haar sprookjesachtige...

Van het blad had ik nog nooit gehoord maar via via kom ik daar zomaar zelf in terecht: de Sestra. Een interview en een fotoshoot in mijn...

Geen donkere kaart, maar een wit exemplaar: Licht! Een schaap bij de stal van Bethlehem, geplaatst op goudkleurig papier: heilige grond!...

Een stamboom is de basis van het herinneringscollage dat ik in de afgelopen weken samenstelde. Vanuit een kwetsbaar kruikje komt een...

Ons huis is op zondag 29 september de ruimte waarin ik mijn symbolische creaties tentoonstel. Diverse schilderingen laat ik zien, en ook...

Wat mijzelf betreft vind ik mijn recht om te zwijgen vaak wel comfortabel. Op andere manieren dan pratend kan ik sprekender  'zeggen' wat...

In mijn verbeelding ontstaat een verhaal waarvoor woorden nog niet te vinden zijn. Mijn handen zijn mijn hoofd soms voor en vormen een...

Een verhaal, familieverhaal. Net als veel Nederlanders in de vijftiger jaren hadden mijn grootouders het plan opgevat naar het...

"Eén beeld zegt soms meer dan duizend woorden." In tijden dat ik stilviel, ontstond de behoefte uitdrukking te geven aan wat ik diep van...

Een herinneringscollage maak ik tot nu toe op 3d schilderdoeken. Door de gemengde technieken die ik gebruik ontstaat er reliëf in het...

Met mijn herinneringscollages ben ik vooral bezig met herinneringen aan mensen die niet meer bij ons zijn. Ik vraag me af wat hun...